Bugün, benim pek planladığım gibi gitmedi. Normalde izleyeceğim iki film vardı kafamda ve o iki filmden biri aslında bugün izlediğim film de değildi. Fakat bugün izlediğim filmi daha sonraki günlerde izlemeyi planlıyordum yine. Yani sonuç itibariyle yine izlemek istediğim bir filmi izledim. Adı: The Past.
İzlemeyi planlayıp izleyememiş olduğum filmlerden biri "The Grand Budapest Hotel" (gösteriminden 3 saat önce gitmeme rağmen bilet kalmamıştı.), diğeri ise The Touch of Sin (teknik bir aksaklık nedeniyle filme bilet satışı yapılamadı.) Yani bu ufak şanssızlıklardan sonra "The Past"ta karar kılındı ve artık film hakkındaki değerlendirmeme geçiyorum.
Film hakkında söylemek istediğim ilk şey; filmin isminin gerçekten çok isabetli bir seçim olduğu. Geçmişi sorgulamak ve geçmişin bizde bıraktığı izler, geçmişi önemseme derecemiz ve bunun çok da üstünde durmamaya çalışmak, geçmişten gelen bir insanın yeniye göre gerçek konumu gibi. Bunları düşündürdü ve buna bağlı bir hissiyat oluşturdu üzerimde. Aslında bir yerde benim hep o düşündüğüm şeye vurgu yapmıştı: Geçirilen yıllar mı yoksa yeni heyecanlar mı, yeni tatlar mı? Sonunda da cevabı verilmişti İranlı yönetmen ve senarist Asghar Farhadi tarafından: "geçmiş her şeydi!". Yani en azından bana GEÇen oydu.
Film sonunda arkadaşlarımla yaptığım konuşmalardan ve salonda kendi aralarında yorum yapan insanların konuşmalarından şunu çıkardım ki; filmin sonu kimilerine göre açık bir kapıydı, kimilerine göre ise yüzlerine kapanmıştı. Bu algının tek kaynağı da insanların geçmişe bakışlarının ne denli çeşitli olduğuyla ilgiliydi.
Filmin süresini, bana geçen düşüncelerden anladığım kadarıyla uzun (130dk.) bulanlar vardı ki bence de uzundu. Ama film sıkan bir yapıya sahip değildi ve tam olarak bir durumlar sürekliliğinden oluşuyordu... Tıpkı hayat gibi.
Emeği geçenlerin emeğine sağlık.
Yarın başka filmlerle görüşmek üzere. J
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder